Opieka nad małym dzieckiem, zwłaszcza w okresie najintensywniejszego rozwoju, wymaga szczególnej troski i staranności. Wczesne rozpoznanie zaburzeń czy niepełnosprawności i wdrożenie postępowania terapeutycznego daje szansę na pełną normalizację rozwoju lub ograniczenie deficytów rozwojowych. Dobra znajomość podstawowych etapów rozwojowych ułatwia dostrzeżenie nieprawidłowości. Nawet niewielkie odchylenie od normy należy zgłaszać lekarzowi i starać się wyrównać ewentualna dysfunkcję. Dziecko powinno w odpowiednim czasie i kolejności nabywać różne umiejętności. Jeśli tego nie robi należy mu pomóc stosując odpowiednia terapię. Często są to proste ćwiczenia korekcyjno - rehabilitacyjne.
Prawdopodobieństwo wystąpienia zaburzeń ze strony ośrodkowego układu nerwowego jest tym większe im większa jest liczba stwierdzonych u dziecka czynników ryzyka okołoporodowego. Brak jest jednak prostej w tym względzie zależności - i u dzieci z licznymi czynnikami ryzyka rozwój może przebiegać prawidłowo, ale też i odwrotnie.
Stwierdzenie czynników ryzyka okołoporodowego jak i najdrobniejszych nawet objawów zaburzeń rozwoju psychoruchowego dziecka winny nas skłonić do rozpoczęcia wczesnej terapii bez stawiania diagnozy innej niż zaburzenia rozwoju. Słuszność takiego postępowania wynika z tego, że usprawnianie dziecka zdrowego nie przynosi mu żadnej szkody ponieważ jest zgodne z fizjologiczną sekwencja rozwoju, a zaniechanie działań rehabilitacyjnych u dziecka, które tego potrzebuje powoduje nieodwracalne zmiany.
U dzieci zaobserwować możemy szereg objawów i zachowań określanych jako łagodne objawy neurologiczne. Objawy te mogą wystąpić u zdrowych dzieci w różnych okresach rozwoju układu nerwowego i wymagają ostrożnej interpretacji. Niepokojące może być wystąpienie ich w nieprawidłowym dla niego okresie życia lub też większa ich ilość.
A tak wygląda dział wczesnej interwencji w naszym ośrodku.
I tak wygląda praca uroczych terapeutek zajmujących się naszymi
najmłodszymi podopiecznymi :)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz